oluk oluk kan yaðýyor. pýhtýlaþmýþ, sanki celladý doðramýþ. baþýmýza bela, sevda yaðmurlarý!
gökyüzünde bir filo gibi, hepsi üzerime dalýyor, hangi tentene aðýrlar beni? ruhsatsýz çýlgýn pilotun biri. yenilenen enkazý, eskisinden daha diri!
sanki küçük el bombalarý, býrakmýþ yüz kollu þeytan bir tanrý, düþerken parýldýyor, aðzýndaki dolgularý! komik... aþk, böyle düþmanca, savunulmamalýydý.
sanki gökyüzü yerçekimini, sevdaya olan zaaflarýmýz gibi, düþürürcesine baþýmýza, karda kýþta aþk kristalleri, yada kan-barut-hançer minarelleri. halime þükretmekten korkar oldum. baþým eðik, ruhum kaldýrým aralarýna sýkýþýrcasýna, ip ince bir tavýr almýþ, gökyüzü bana,ben maviye sahiden yýllar boyu, hasret kalmýþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
SPARTAKÜS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.