BOŞTUR ELLERİM!

Hazan vurmuþ gönül baðýmý yine,
Dökülmekte deste deste güllerim.
Her cefaya göðüs gererdi sine,
Kurur oldu için için dallarým?

Her zaman yürektir dillere destan,
Ýçeri girenler olurlar mestan,
Gönül abad idi güllük gülistan,
Zaman geçer yaman olur hallarým.

Sýla gurbet sanki, bende yabancý!
Yar kokusu gelir, git deme hancý,
Bilmem çaresi ne, içte var sancý?
Gidiþat bilinmez þaþtý yollarým?

Þeyda bülbül aþýk güllerim vardý,
Çalardým, söylerdim ömürde kardý,
Nutkum mu baðlandý, kafes mi dardý?
Konuþmaya aciz kaldý dillerim.

Ben garibin dostu, kimi kimsesi,
Kalben uzaklarda kýsýktýr sesi,
Þu hayat vefasýz, ömür hevesi,
Savurur rüzgarlar serper küllerim.

Bazen bana inat küsmekte hayat,
Bazen iflahýmý kesmekte hayat,
Haksýzlýk önünde susmakta hayat!
Çaresizdir bitap düþer kollarým.

Ýnsan yaþar deriz hani insanlýk,
Ýnsanlarý sanki ölmüþ bir anlýk,
Ýnkâr edip dersek bize karanlýk,
Yalaný ortaya döker sellerim.

Emircan güçlüden yanasýn dünya,
Umutlu olursan kalýrsýn yaya,
Çay içmeye gider iken el aya,
Bizler baka kaldýk boþtur ellerim.
23.9.2024 Emir Þýktaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: