son celse

hani hayat anlatmýþtýr ya
her gelen gideni aratýr diye
kýþýn bitiþine ne kadar üzüldüysen
baharýn geliþine de o kadardýr sevincin
o yüzdendir
gidenin hatýrasýndan vazgeçmediðin



aklýndaki öyküyü yazmak geçer bazen içinden
ilk paragrafýn ilk harfleri
aþkýn ilk halleri gibi dökülür hecelere
ömrü az olurmuþ ya güzelliklerin
kalemin kurþun oluþundan mýdýr nedir
az sonra aðýrlaþmaya baþlarmýþ kelimelerin



umut diye uyandýðýn sabahlar
gri bir resmin renk ortaðý olmuþtur
kýble bildiðin bir noktadadýr yine gözlerin
menekþe mevsimiyle müjdelense de hayallerin
geçmiþini unutup
yarýný düþünmeye yetmeyecektir zaman



yalnýzlýðýndan
ve kavgalý lokmalarýn zulmünden kaçmak için
sessizce terk edersin kahvaltý masasýný
ezberin bozulsa da
kulaklarýnda bir piyano ezgisi
camdaki yaðmur damlalarýyla yarenlik edersin



bezginliðe kuruludur saatlerin
uykularýn dipsiz kuyu
hastane koridorludur düþlerin
kalp atýþlarýn huzur diye çýrpýnsa da
ruhun ayný acýyý doðurur her þafak vakti



görülmüþtür son celse
onaylanmýþtýr yalnýzlýðýn yasalarý
sebep o dur ki
yaþamanýn güzelliðine sevdalanýp
kimseleri
kimsecikleri koyamazsýn
senden gidenin yerine
ve bir þiirin mýsralarý dökülür dilinden
‘’hep yarým kalacaksýn’’
yarým kalacaksýn hep…

Sosyal Medyada Paylaşın: