Yanýndaki insan durgunsa... Konuþacak çok þeyi varken... Bir köþeye çekilmiþ... Hiç birþeye tepki göstermeyip! Arada sýra da... Etrafa boþ bakýþlarla, bön bön bakyorsa... Çoðu zaman... kös kös oturmuþ, suskun duruyorsa... Ve... Artýk, hiç bir þeye, tepki göstermiyor, korýþmýyorsa... Etrafýn da olup bitene kayýtsýz kalýyorsa... Hatta hayatla mücadele etmiyor Hiç seninle ilgilenmiyor... Sana da Karýþmýyorsa... Bilin ki, Sen onu, üzmüþsün!.... Belki de kýrmýþsýn! Belki de, bencil ve kaba davranýþlarýnla... Onu hayattan bezdirmiþ... Yaþama sevincini de elinden almýþsýndýr... Tepkisiz kalýp... Oda seni kafasýn da silrmiþ.... Kalbinden çýkarmýþ... Bu aþký bitirmiþ... Geçmiþ Olsun...! Çünkü, sen, onda saygýyý bitirmiþsin! Sevgiyi yok etmiþsin! Kendi elinle, sevgiyi... O, kocaman sevgiyi... O kutsal birlikteliði... Davranýþlarýnla... Yakup, yýktýn! Yok ettin! Geçmiþ olsun! Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.