Seven kadın kıskanır

Seven kadýn…
Hýrçýn olur...
Kýskanýr...
Ya içine atar üzülür...
Ya, kendine zarar verir...
Kalbini yaralar...
Dönem dönem yarasýný kanatýr...
Kendi kendine üzdüðünü de çok iyi bilir...
Zamaný geldiðin de, kendi yaralarýný sarmasýný da bilir...
Ve acýsýna da sahip çýkar, sevincine de..
Ýçinde yanan ateþe asla yenik düþmek istemez...
Arzularýyla filizlendirir dokunduðu her þeyi...
Her kim!
O, istemeden dokunmaya kalktýðýnda yüzünü týrmalamayý dabilir...
Vahþi bir kýsrak gibi teper...
Adamýn feleðin þaþýrtýr...
Çünkü kadýn dürüstlük ister…
Yüreði yüreðine deðecek insan ister...
Gülüþü gülmesine...
Acýsý gözyaþýna deðecek, insan ister....
Çünkü kadýn…
Ýnsan gibi yaþamak ister....
Huzur ister...
Þefkat ister...
Sevgi ister...
Bunlar olmayýnca kadýn isyan eder...
Kadýnýn isyaný ise, dik baþlýlýðýndan deðil!
Varlýðýna, kiþiliðine, umuduna..
Daha da önemlisi....
Yarýnýna duvar örülmeye çalýþýlmasýna, isyan eder, kadýn!
Ýçindeki isyan büyüdükçe...
Daha kararlý ve daha mücadeleci olur...
Ýsyaný içini yaktýkça sertleþir kelimeleri...
Bir balyozdan daha serttir bir kadýnýn sözü...
Çünkü, biri diþlerini döker diðeri düþlerini....
Dinçer Dayý



Sosyal Medyada Paylaşın: