Ey sevgili Derviþin çöl bedeninden Kýrmýzý güllerin alýndan Sevgilinin dudaðýndan Aþký tut da getir bana.
Bilirsin Karanlýða doðarýz hep Güneþ yüzü gördükçe Aydýnlanýr bedenimiz.
Ne mum fener Ne de ampul olma bana Güneþ gibi doð gönlüme.
Gecenin içinden Kayan yýldýz olma sakýn Sigaranýn zifiri gibi Zehirliyor karanlýðýn Zaman durur ne çare Boðulurken zamansýzlýk Bedenimde bedensizlik Kara delik.
Ey sevgili Derviþin çöl bedeninden Kýrmýzý güllerin alýndan Sevgilinin dudaðýndan Aþký tut da getir bana.
Sosyal Medyada Paylaşın:
AZERZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.