Kendi Yolum

Bir sabah vakti uyandým,
Gökyüzünde umut vardý,
Serin bir esinti dokundu kalbime,
Yürüdüm, bilmediðim diyarlara,
Kendi içimdeki ýþýða doðru;

Acýlarla öðrendim sevmeyi,
Dost dediklerim yüz çevirdi,
Yalnýzlýk sarmaladý dört bir yanýmý,
Ama vazgeçmedim yüreðimden,
Kalbime tutundum imanla dipdiri;

Daðlar gibi aðýrdý yüküm,
Her adýmda biraz daha ezildim,
Ama ruhum, bir çiçek gibi inatla açtý,
Gökyüzüne uzandý dallarým,
Her baharda yeniden doðdum;

Gururla baþým dik durdum,
Dünya nereye giderse gitsin,
Ben kendi yolumda hep yürüdüm,
Övünmedim kazandýðým hiç bir þeyle,
Çünkü bana verilendi, benim deðil;

Göçmen kuþlar döndü her baharda,
Onlarýn kanatlarýnda coþkumu buldum,
Topraða düþen yaðmurlarda,
Her damla yüreðimde bir umut oldu,
Ve bu umutla topraðým yeþerdi;

Zaman geçti, dostlar deðiþti,
Ben hiç býrakmadým Rabbimin ipini,
O’na sýðýndým, O’nda buldum huzuru,
Yalancý dünyadan uzaklaþarak,
Gerçek sevgiyi Kalbimde hissettim;

Filistin’in yaralý yüreklerini gördüm,
Mazlumun feryadý her sabah kulaðýmda,
Dünya kayýtsýz kaldý vicdaný yoktu,
Ama ben kalmadým, o acýyý taþýdým,
Her gözyaþý yüreðimde yankýlandý;

Kýþýn sert rüzgarlarý vurdu yüzüme,
Ama baharda hep yeniden filizlendim,
Toprak gibi, yeniden baþladým,
Yalnýzdým belki, ama güçlüydüm,
Çünkü yüreðimdeki inancý korudum;

Bir gün geldi, dostluklar tükendi,
Menfaatler aldý her þeyin yerini,
Sahte yüzler, sahte tebessümler,
Ben yine yolumdan sapmadým,
Ýçimdeki sevgiyi, ýþýðý hiç söndürmedim;

Ve þimdi, yýllarýn ardýndan bakýyorum,
Her adýmým bir iz býraktý topraða,
Her zorluk bir çiçek açtýrdý yüreðimde,
Þimdi anlýyorum, aslýnda yalnýz deðildim,
Her anýmda, Rabbim vardý benimle;

Bahadýr Hataylý/18.09.2024/23.45/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: