Ah bir bilsen! Bu Eylül akþamlarýný... Serin oluyor, ýlýk ýlýk esiyor... Vakit ilerledikçe, insanýn içini üþütüyor! O, esna da, bir bilsen neleri döküyor insanýn ömründen! Derdi yaprak yaprak... Hüznü saðnak saðnak... Vedalarý, ayrýlýklarý ve her þeyi... Aðýr, aðýr döküyor! Kirik ve aksak..
Ah bu Eylül akþamlarý... Rüzgarý haylaz ve yaramaz bir çocuk gibi... Savururken ansýzýn saçlarýný! Eski bir þarkýyý hatýrlatýr... Bildigin tüm ezgiler!
Aþka davet gibi, Kuþlarýn cývýl cývýl ötüþü... Ýnsaný alýp götürür... Gözler hep uzaklara bakar... Derdi, tasayý kafaya takar... Estikçe eser... Teni üþütür... Caný yakar... Ýnce bir sýzý býrakýr için de... Yürekte aþk yarasý... Kafada gelecek kaygýsý... Endiþe ise düþünce, ve his karasý... Ah bu Eylül Akþamlarý... Sevmekle ölmek arasý... Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.