Kendim ile Baş Başa
Son taþýn bir gül olsa düþse gülüþlerinden
Yar uzaktan uzaða dalayým ülfetine
Gölge gibi süzülüp gitsen de düþlerimden
Ey mefhumum razýyým hasretin külfetine
Hüzünle yokluðunun kapýsýný dövende
Mahþeri bir sensizlik döver durur havanda
Sen için her kýsmeti baþucumdan savanda
Sensizliðin koyunda talibim uzletine
Düþünce siluetin zihnimin burçlarýna
Serinliðin dokunur böðrümün uçlarýna
Yýrtýp ölümlerimi sýðdýr avuçlarýna
Aynadaki yüzünün kavuþtur izzetine
Ötelerde melekler döker diye zahire
Sana susazdýðýmý yazamadým þiire
Yokluðuna sarýlýp bal ekerim zehire
Dayanamam dokunsa bir günah iffetine
Sensizlik yokuþunda aþamadým bendimi
Âlem piþtiðim sanýr kimse bakmaz yandý mý?
Herkes beni dinle der, kendim ise kendini
Eremedim kendimi bilmenin hikmetine…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.