Kendim ile Baş Başa

Son taþýn bir gül olsa düþse gülüþlerinden
Yar uzaktan uzaða dalayým ülfetine
Gölge gibi süzülüp gitsen de düþlerimden
Ey mefhumum razýyým hasretin külfetine

Hüzünle yokluðunun kapýsýný dövende
Mahþeri bir sensizlik döver durur havanda
Sen için her kýsmeti baþucumdan savanda
Sensizliðin koyunda talibim uzletine

Düþünce siluetin zihnimin burçlarýna
Serinliðin dokunur böðrümün uçlarýna
Yýrtýp ölümlerimi sýðdýr avuçlarýna
Aynadaki yüzünün kavuþtur izzetine

Ötelerde melekler döker diye zahire
Sana susazdýðýmý yazamadým þiire
Yokluðuna sarýlýp bal ekerim zehire
Dayanamam dokunsa bir günah iffetine

Sensizlik yokuþunda aþamadým bendimi
Âlem piþtiðim sanýr kimse bakmaz yandý mý?
Herkes beni dinle der, kendim ise kendini
Eremedim kendimi bilmenin hikmetine…

Sosyal Medyada Paylaşın: