Gönülyaşı

Doðduðu yaþta insan,
Ölürken de…
Demek ki,
Anamda yaþlanmadý babamda,,
Biz aldandýk..
Meðer sabitmiþ gönül yaþý…
*
Yaþ geçmiþ baþ ayný baþ
Ama saçsýz…
Ama kýrlaþmýþ…
Göz halkalarým kýrýþýk
Safça belki ama,
kendimle barýþýk…
Yaþýmý sorma bana,
Yakýþýr mý der þaþarsýn..
Bendeki halleri..
Yýllar geçse ne yazar,
Acýlarý neþeleri,
süzmüþler azar azar…
*
yaþa baþa bak derler,
o hazaný görüntünün…
gönülde…
Yine, 14’ndeyim ömrün…
Vurulmasýna ramak yaþýyor hayat
O gerçek mührün…
Ýnsan olmak unutmakmýþ, en acý hançer yarasýný…
Belki… zaman
Boyuyor beyazýn karasýný…
*
Bilse taþýr mý beden,
yüklendiklerini…
Ne acýmasýz, kýrar döker,

Kerpeten gibi bazen, hoyratça söker,
Koparýr alýr dünya,
Verdiklerini…

Sosyal Medyada Paylaşın: