KIRLANGIÇ AKŞAMLARI

Kahrýna geçiyor zaman þimdi
Kýrlangýçlar en münis kendi uçuþundalar
Kaybeden ben miyim korkan sen mi
Kopmadan bað umutlarým hülyalara dalar


Hayal mi rüya mý öyle deðil kýrýlýp giden
Hamulesini uçuruyorsun telefon mektuplardan
Huyundur ne çare elden ne gelen
Hayrýný umup vezinsiz dalgalardan


Akþam ezanlarýna konuyor kýrlangýçlarýn sesi
Alnýmý alnýna yapýþtýrýp umutsuzca þöyle
Ahýný ödeyeceksin aralanmadan perdeler
Akýp duracak fýrsatlar serin sellere


Ne anlarsýn uzaktan söylediðim türküleri
Ne bilirsin sesim sesinde kaybolacak
Ne þensindir vuruyorum kendimi kendime
Ne bilsinler bulutlar daðlarý yutacak


Günler yalpa vurup geçiyor adetlerine
Güzelsin kendine acýlarýn benim bahçeme
Gülsün ama dikenlerin fazla kanatýyor
Güldürmedin tutuk çek kinliðin esiyor

Sosyal Medyada Paylaşın: