Varla yok arasý bir yerdesin Jülide Bitmek ve baþlamak Gitmek ve kalmak ötesinde Umudun sýð sularýnda saklanan bir yer Yüreðin sevgiye Gözlerin sevgiliye mahkum.
Ne zaman dokunsan bana Aldanýrsýn Jülide Deðirmenlerde öðütülür Unufak edilir, kanarsýn Karýþýr rüzgara tozlarýn, yanarsýn.
Hep ucundan kýyýsýndan yürürsün cehennemin Yansan da her düþüþte, uslanmaz Savurup küllerini Bir daha, bir daha kendini ateþe atarsýn.
Bir dev olursun aynalarda Jülide, bir cüce Aslýnla yetinmek zor gelir sana Kendine batarsýn.
Yar kýyýsýndan yürürsün hep Yare doðru Ýlmeðin boynunda Silahýn þakaðýnda Bir an Bir gün Bir þans daha Yarýnlara borçlanýrsýn her solukta.
Daha kaç umut gömer ki ellerin? Gözlerin kaç bakýþ saklar ? Kaç mevsimsiz çiçek daha açar ki yüreðin Jülide Söylesene Kaç kabus kaldý uyanmana?
Gözlerinde sürekli, renksiz bir çýðlýk Kalbinde arsýz bir aðrý Her gece buhran arefelerinde, esrik þiirler yazýyorsun Ulu kayalar parçalanýyor beyninin bir yerlerinde Bir yerlerinde buzdan daðlar eriyor Saklamaya çalýþsan da, biliyorum Sen, þakaklarýna beni kazýyorsun.
Sanki asýrlardýr yalnýzsýn Ve koynunda senden daha yalnýz bir gece Gökyüzünde bir Zühre uyanýk Bir de lahitten bozma odanda sen Zaman geçmek bilmiyor Kahrolasý saatlerin, akrebi ben, yelkovaný ben.
Ýnsafý yok uç uca eklediðin sigaralarýn Duman göðsünde deðil, düpedüz iliklerinde Sen tutmaya çalýþtýkça Hayalim ufalanýyor ellerinde Yine hazýrlamýþsýn bavulunu Resim belli Tozlu yüreðin, yine yolculuklara gebe.
O Allah’ýn belasý, sabah etmez gecelerde Yanýnda olsaydým Ben diye sarýlýp yatar mýydýn hiç, belli belirsiz gölgelere? Ah Jülide, bilmez miyim Kimlere yeð tutmadýn ki beni, kimlere?
Yine bir buhranýn arifesinde yazýyorsun Ve artýk sözün geçmiyor kalemine En dipsiz kuyularýna düþtün de aþkýn Bir adýmý diyemedin Kimselere.
Her gece sahile gidip, denizi, dalgalarý seyrediyorsun Gökte, senin gibi yalnýz yýldýzlara bakýyorsun Yaslanýp Zührenin göðsüne bir sigara yakýyorsun Biliyorum Akýp giden bunca kalabalýk içinde tek baþýnasýn Yalandan yüzüne gülümsüyor martýlar Sen, yalandan dalgalara taþ atýyorsun Bir gerçeði yüzüne çarpýyor rüzgar Biliyorum Sustuðun kelimeler kadar gerçek olacak Bundan sonra söyleyeceðin yalanlar.
Sonra kýyýya çarpan bir kabarcýkta suretimi görüyorsun Yorgun ve hüzünlü O an sanki yeniden doðuyorsun Toprak nasýl uyanýrsa sessizliðinden Öyle doðuyorsun Bir gerçeðin olur olmaz yerinden.
Jülide Derinlerde bir yerlerde Taa içinde Harbin gizemini yaþýyorsun Hücrelerinde yaþýyorsun, bir savaþýn en kýyasýya halini Arkana bakmadan koþuyorsun Koþuyorsun, zihninden suretim kaybolana kadar Benden deðil, kendinden kaçýyorsun Kaçýyorsun, ama nereye kadar?
Baþýný gömüp ellerine Tekil depremlerden geçiyorsun Sonra Sonra Jülide Derin bir nefes alýp, sükunet çekiyorsun içine Daðlarla vuruþurken zerrelerin Titriyorsun Ve acýmaya baþlýyorsun, kendi haline.
Ne yapacaðýz biz seninle Jülide? Nasýl olacak bu iþ? Yani, sen beni deliler gibi sevecek, aþkýndan ölecek, uyku uyuyamayacaksýn Sabah akþam, aþk, tutku, özlem, sevda, hasret dolu þiirler yazacaksýn Sevdasýna karþýlýk alamamýþ, baþý okþanmamýþ Aþk dilencisi, zavallý dilenci bir sefil de seni sevecek Ýtilmenin, ötelenmenin, sevilmemenin, istenmemenin, adam yerine koyulmamanýn sancýlarýnda Sana yalvar yakar, salya sümük Bazen, aþký baþýna vurmuþ menopozlu bir kadýn Bazen de, tehditler savuran maço bir hödük Kýlýðýnda þiirler yazacak Biz de seninle samanlýðý seyran edeceðiz öyle mi Jülide?
Sana kaç kez, þu eziðe bir þans ver dedim be Jülide Gariban, belki de gerçekten seviyordur Belki de, senin aþkýndan deli divane olup, böyle insanlýktan çýkmýþtýr Git desen gitmez, sevilmiyorsun, istenmiyorsun desen anlamaz Her an þerit deðiþtirmeye hazýr, efemine bir tottoþ’sun desen iplemez Bir adam da olsa Belki seni gerçekten seviyordur, ne biliyorsun?
Ve þimdi sen Jülide Anahtar deliðine sýkýþýp kalmýþ bir yanýn Bir yanýn Her santimini avuçlar dünyanýn Oysa her sabah uyandýðýnda Burnunda akþamdan kalma sevdanýn kokusu ki Adý "ben" Ve içinde Yokluklarýn, yalnýzlýklarýn, yolculuklarýn korkusu Bir yanýn ki, umut dolu Merhametin öfkeni kemirmiþ Bir yanýn ki, kin bulutu Kendi kendini yemiþ bitirmiþ.
Kuzey mi, güney mi? Bilmiyorsun ki neredesin? Belki gerçek, belki yalan bilinmez Kesin olan tek birþey var O da, sözün bittiði yerdesin.
Bir yanýn ateþlik Ebrehe kadar günahkarsýn Cehennemin dibine kadar yolun var Bir yanýn masum çocuk Dört elle cenneti kucaklar.
Ölüme yakýn bir yanýn, toprak gibi, can çekiþir Kýyameti koparýr nabzýn, ha durdu ha duracak Bir yanýn Adem, Havva’ya sevdalý Kavuþacaðýz zannediyorsun Kavuþacaðýz ve hayat yeniden, bizden doðacak.
Aþk nedir ki Jülide? Aþýk kime denir?
Göz görse, gönül sevebilir Vurulabilir bir yürek, hissettiðine Kavuþma tutkusu, en ýslak odunlarý yakabilir Hayal, gerçeðe karýþabilir bir anda Bir an gelir, hilal kaþlar çatýlabilir.
Geceyi duymak Senli ama sensiz geceyi Her saniyesine çiy düþen, har deðmemiþ geceyi Böyle gecelerde aðaçlar beyaz olur Ben beyaz deðilim Jülide Ve karanlýk deðil geceler Anla artýk Ümitsizce ufka dalan bakýþlarýn Beni sana getirmezler.
Þimdi, kim bilebilir benim kim olduðumu? Kimin olduðumu? Senin kim olduðunu, kimim olduðunu kim bilebilir Jülide? Sevmiyorum, doðrudur, yürek bu Sevmek uzun sürdüyse, unutmak kýsa sürer.
Yüreðimde belki bir sinek ýsýrýðýdýr, ah seni yitirmeler Budur bana verdiðin acýlarýn en sonu Sondur bu, onun için sonumdur Onun için sondur, sana yazdýðým bu dizeler.
Biliyorum Gecenin yanýnda, deðerim yok bir yýldýz kadar Ve dilimin ucunda kývranan satýrlarýn Sustuðun kelimeler kadar deðeri yok Ama sen yine de dikkat et Jülide Bugünlerde seni unutmak ihtimalim var...
Sosyal Medyada Paylaşın:
canoğlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.