Bir gün gözlerimin taa içine bak;
Anlarsýn ölüler niçin yaþarmýþ… (Sezai Karakoç Mona Rosa)
Sitemlerin hüznünü yýldýz yýldýz dökerken gözlerimin kanlý sularýna
Gülüþlerin mum ateþinde eritti gönlümü
Yaprak dökümü serenadýnda soyulurken tabiattan bahar
Yüreðime çivilediðin sükûtlarýn soldurdu gülistan halimi
Hasret ihtimali sonrasý kanadý kýrýldý kýþlarýn gönlün ile gönlün ar’afýnda
Zeval düþtü gözlerinden ruhuma
Mecrasý kül oldu sürurum
Ey yüreðimi göðsünde unutan!..
Gidebilirsin þimdi gönlümden uzaklara...
Su da boðulan balýk çýrpýnýþlarýmda ölüp ölüp yaþam baþlýyor hasretinden
Özge bahçesi bakýþlarýným ufkunda sana tutkunluðum ölüm lisanýndan goncagül…
Çarmýh ateþine su serpildi gönlüm yaðmurlarýndan
Uðramaz oldu kelebekler baþucumda saklý tuttuðum mektuplarýna
Ýklim hasretin ýrgatlýðýnda gözyaþý dökümü
Gül güzeli sen yoksun ya ..!
Tuz duman oldu göðsümün sevinç yaný
Filizlendi parmak uçlarýmdan hasret tohumlarý
Rýzasýz sürgünler göründü ömrümün kýrýk aynasýnda
Alevlendi güz muhabbetleri
Sustun ya sen..!
Tebessüm kýtlýðý baþ gösterdi dudak aralarýmda
Kör hançerlere tutsak edildi gönlüm
Kýrýldý dallarý zeytin aðaçlarýnýn
Sustu rüzgârlar
Büküldü boynu güllerin…
Ýsmindir lâllýðýma ve ahrazlýðýma sebep
Sen gönlüm asumanýnda mavi ve siyah...
Irgatlýðý tükenmek bilmiyor yadigâr sýzýlarýn
Cürmü ateþ olan sevdaydýn
Yüreðimi gözleriyle tutuþturan
Dilime yerleþke kurmuþ üveyik kuþlarýn duasýydýn, beyazý koynunda taþýyan
Nakýþ nakýþ iþlenmiþ sýr ve kasemdin
Hüznüme kondurulmuþ lütuf
Hastalýklý yüreðimde þifa diye beklenendin
Tut ki sevgilim siyahýn fecriyim sana ben
Her akþam yüreðimden tutuþup gözlerin ufuklarýnda kaybolan
Gündüz vaktinin aydýnlýðýyým yüzünde çiçekler açtýran
Say ki sensiz ben yýldýzsýz göðüm
Cennetsiz, cehennem
Susuz býrakýlmýþ toprak
Gül güzeli..!
Soldu sensiz gökkuþaðý elvinlerim
Karardý ay yüreðimden…
’’Sahi mesafeler engel miydi sevdaya
Göz görmeden de kavline sadýk kalabilir miydi gönül
Kýrýlýr mýydý sevgi
Yutkunulabilir bir þey miydi hasret ’’...
Sen ki yüreðim topraklarýnda ateþten menderesler çizen ýrmaklarýn annesiydin
Ebruli gözlerin ile düþler geçidinde kördüðümlüðüme düðümdün
Besmelesiz atmadýðým adýmlarýmýn imtihanýna açýyor hazan güllerin
Her yolun baþlangýcýnda ismin deltasýnda topraða karýþýyor yüreðim
Sevdandan yana dolup dolup taþtýkça kurak bir iklimle kavruluyor gönlüm mahþeri
Ey parmaklarýmýn is kokusu..!
Gönlüm bahar çiçekleri
Ömrümün hüzün yazgýsý
Býrakabilirsin þimdi beni rüzgârlara…
Kördüðüm dizisi günlerin kervanýnda avuç avuç seni döküyorum yüreðimden sonsuzluða
Firakýn hezimetleri ile kaybediyorum benliðimi…
Açarken tenimde buram buram gam gülleri
Yara izin nefesimden
Pembe rujlu dudaklarýna
Güz sarýsýndan þiirler ikram edeceðim
Ey bayramlýk giysim..!
Topladýðým þekerlerim
Uzamayan boyum
Yarým alýnan nefesim
Filistin askýsýnda unuttuðum düþlerim
Hasretinin kan kusturan uykularýnda bir yudum nefestin sen, ömür uzatan
Kalp yaralarýma kabuk baðlatmayan þifaydýn
Þimdi silebilirsin göðsünden gönlüm izlerini…
20240916
1520
Bir gün görür isen gözlerimi baþka bir simada bilmelisin ki seni düþlüyorumdur…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.