Korluyla harmanlanmýþ gecenin sessizliðinde Ölümle yaþam arasýnda bir yerde Terkedilmiþ tren garýnýn örümcek yuvasý peronunda Hiç gelmeyecek o treni beklerken Bir yaprak düþtü aðaçtan yüreðime çarparak Kaldýrýmlardan sýzan kýzýl kana
Ben miydim o kanýn sahibi Ya da sahibinin faili Bilmiyorum Elimde kýrmýzýya çalan bir bardak hüzün Her yudumu boðazýmda acý bir düðüm Belki de oydu kaldýrýmda gördüðüm Aklýmda sorular, yüreðimde kör düðüm.
Genç fidanlarý kýrdýlar Narinliðine aldýrmadan hoyrat elleriyle günahkar Bakýþlý hoyrat canavarlar Hiç acýmadýlar Beni hayata baðlayan tek þeyi aldýlar Çocukluðumdan kalan eylül masumiyetini çaldýlar
DURAN ATÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
mecnun_60 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.