Dur’ durma Baþlar baþla’ma Nokta Bir nokta daha Bir nokta Derken Noktalardan bir çizgiye Varamadýklarýndan, mýydý Bilinmez
Hangi koordinattaydý Kaçýncý boþluk, askýda Bir yerlerde Yanardaðlar mý patladý Bir astroid mi çarpmýþtý Bir gezegene, uyduya Kürelerken keskin týrnaklarý Avuçlarýný sýkýyordu Patlatýrcasýna daðlarý, topraklarý Sökemedikçe diþlilerini çarkýn Zincirlerini, sýrlarýný, baðlarýn Simyalarýn Ýzleri geçsin, silinmesin Diye uzama
Dillerin kýlýcý kýnana sýðamýyordu Ritimleri odacýklarýna, kapaklarýna Kepenklerin, kilitlerini parcalanýrcasýna Zorlamak yetmiyor ama Bir noktadan Baþlýyordu kuram Tuz buz olan camlarda, Çekerken gözbebeklerini
Büyüyordu Dondurdukca Titretirken ve eserken Yükseltiyordu tizden ve derinden Sessiz çýðlýðýný Ve ateþi çýkýyordu Havale geçiren sesinin
Mancýnýklar gibi Fýrlatýp saçarken Kesik kesik Soluyordu koparken tellerinden
Her biri yapraðýnca Taþan köklerinden ve Gövdelerinden Renginden soluk baskýsýna Ayrýlýyordu an be an Gölgesine çarpanlar Çarpanlarýna …
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.