DELİ DİVANE GÖNÜL
Yaktýn yýktýn kül ettin sen beni deli gönül,
Alemden usandýrdýn sen beni deli gönül,
Sinem harabe oldu çevir de bak yüzünü!
Bitmez talih oyunu yine gönlüm hüzünlü!
Dostlarým bana niçin darýldý neden küstü?
Deli gönlün hüzünlü þu garip akþam üstü!
Hiç gülmedi ki talih, þans bu bahtý karaya,
Boþa gönül vermiþim ben o köþke saraya!
Þu gönül deryasýna dalmýþým çýkamadým!
Bitmedik gam, kederi muammayý atayým!
Beni candan bezdirmiþ, divane deli gönül!
Yakmýþ kül etmiþ beni çýlgýn divane gönül!
Bir rüzgâr gibi geçmiþ, gençlik çaðý, sýrasý!
Hiç dinmedi sinemin, þu gönlümün yarasý
Bilmem ki, ne demeli, bir þeyler söylemeli!
Dil susmuþ gönül söyler acaba neylemeli?
Günler, aylar, mevsimler hýzlý geldi geçiyor
Dertli, gamlý þu gönül, türlü mihnet çekiyor
Onca figan ederim feryadým duyulmuyor!
Deli divane gönül hiç yorulmaz, uslanmaz!
NAZIM TAÞTAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZIM TAŞTAN Gönülden Mıs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.