hadi þansýmýz yaver gitti
þiir hevesimiz aðzýna kadar dolu mürekkep hokkasý gibi
kendine akacak yer arýyor
görünüþe göre her þeyimiz hazýr
geriye sayfalara doðru atýmýzý mahmuzlamak kalýyor
acaba hala bir þeyi unutmuþ olabilir miyiz
en önemli þeyi
bu þiirin öznesi kim olacak
þairler böyle bir kimliðe pekte ihtiyaç duymazlar
onlar kendi yüreklerini ortaya koyarlar
hatasýyla sevabýyla þiirdeki þahsiyet
þairin kendisine aittir
hep ayný duyarlýlýða
hep ayný biçimsel tavra
hep ayný cümle yapýsýna sýmsýký baðlý kalýrlar
daha derin bir duyuþ
daha estetik bir zevk sahibi olabileceði fikrini
aklýndan çýkarmaz
bilincin labirentlerinde gezinmek
karþýlaþtýrmalar yapmak
her þeyi ayan etmek
akla ziyan duygularý dile getirmek için
bir þairin o en ahenkli sesi bulmasý
dünyanýn en meþakkatli iþlerinden biridir
devasa bir ruhsal iklimde
kendini beðendirmek isteyen bir öðrenci gibi gezinir
o kainattan ürkmemek gerekir
en derin keþifler o büyük dünyada gerçekleþir
hem hayranlýk duymak
hem o yolda yürümek
hem kendini inþa faaliyetine koyulmak
o menzilde inkiþaf eder
babacan mý öfkeli mi
þakacý mý þaþkýn mý
romantik mi akýlcý mý
bazen kendiliðinden bir yerde durur
sessizliðin askýya alýndýðý yerde
þiir sanatkarlarý bu sessizliðe aþýklar
bu sessizliðe tutkunlar
ama þair, her sabah alýr abdestini
alýr ince hýrkasýný atar omzuna
bürünür sessizliðin tenine
tan aðarmadan çýkar evinden
tesbih eden bir kalple yürür mabedine
þehrin tüm beldelerinde onun yakarýlarý iþitilir
yaþamda bir kez bile yeniden kurulabilen
bir hayaliniz olmamýþsa
hiç aldanmamýþsanýz
hep haklýysanýz ya da
þiir týpký bir yangýn gibi gelir bulur sizi
üzerinde ince dumanlarýn tüttüðü küle dönmüþ bir köy gibi
kalakalýrsýnýz oracýkta
mutlu bir yaþamýn çoktan geçmiþte kaldýðýný düþünenlerin
sessizliðine bürünürsünüz
iþte bu sessizlik
tehlikelidir
belki bu yüzden kulaklarýnýn dedikodusunu yapacaðý
sazlýklar aramaya koyulmuþtur
önce hayalleri
sonra devlerin gizli hayatlarý
sonra etrafta dönen entrikalar
ve sonra yel deðirmenlerine doðru koþan bir delinin sanrýlarý
ve nihayet bir türk þairinin yüce sefaleti
ilanihaye
sessizlik böyle harcanýr
ya harcanmasaydý
ya konuþmasaydý mavimsi
sedef yansýmalý ve parlak
kehribar kýrmýzýsý.
güneþe tutulmuþ üzüm zarý
incir þýrasý
zeytin acýsý gibi
ya hiç ýsýrýlmasaydý
elmadaki diþ izi
bir öpücüðün buðusu gibi dokunmasaydý
usul usul yuvarlanmasaydý sahra çalýsý gibi
suda yüzen sinek kanadý
okþamak için açýlmýþ elin ayasý
çiçek nakýþlý mezar taþlarý
bir meyyitin henüz soðumuþ iki dudaðý
gün ortasý dalgýnlýðý
kundaktaki isa gibi
sessiz kalsaydý
hu sükut
el divan
kýyýsýz bir düþ
vurgun yürek
tirþe bir seher sökümünde
aþka suçüstü
öylece ýssýz
ve sonra
en baþýnda yaptýðýmýz gibi
iki taþ parçasýný birbirine çarpýp tutuþtururuz sessizliði
ve karanlýðý
yeniden
þairlerin gönlü adýna
kelimeler cana dair bir sohbete durur
iþleriz bir þiir motifinin sýrlarýný böylece
su gibi aktýkça
yeniden doðuþu, paklanýþý, bereketi
sesi, huzuru, serinliði ,ferahý
gökten yaðan yaðmuru
þiir iþarettir
ay gibidir
ayan beyandýr
olaðaný kýrar
sýradanlýðý yýkar
her þeyi normal görmeye alýþan bakýþý sarsar
þiir, þairin gözbebeðidir
kör beyazýn içinde gözün karasý geniþledikçe
ýþýk çoðalýr
böylece hakikat gölgeden sýyrýlýr
gizli saklý sýrlar açýða çýkar
netleþir gerçeðin yüzü
her terli ,sýtmalý uyanýþýn ahirinde
soðukta donmayý
saçakta üþümeyi
sobada güðümü
kekik çayýnda
mis kokulu buhar da
su gibi aziz olur
güneþin ýþýklarý parýldar ufukta dizi dizi
ateþ perçemli küheylanýn yelesi okþar bulutlarý
daðlarýn üzerinde iner gölgesi
renk renk çiçekler açar açelya
kývrýlarak her þairin gönlüne doðru akar gider
bir derviþin duasý misali
nefeslenip siner düðümlere
susuzluktan ciðeri yanan yolda kalmýþlara
ýþýk saçan yýldýzlar misali
lal olur
kal olur þiir
redfer