TÜKENDİK BİZ

Son þarkýda kahýr çektik,
Son arzuda kanat çýrptýk,
Son nefeste bitkin düþtük,
Pýnarlardan sular içtik,
Acý histe tükendik biz.

Sustu þahitlik edecek diller
Serçe yürekli dev adamlar,
Çil yavrusu gibi serpilmiþ olanlar,
Kaldýrýmlara daðýlmýþ canlar,
Deste deste tükendik biz.

Son tren de gözden kayboldu,
Uzaklardan çakal ulumasý duyuluyor,
Sýrtýmýzda dað vardý!
Sýrtýmýzda dað!
Biz herkese yakýndýk!
Herkes bize uzað!
Son nefeste tükendik biz.

Son güller de solmakta bahçemizde,
Hazan baþlýyor gülþen de git gide!
Terk edip gidiyor turnalar mahþere doðru,
Sazendenin tellerle muhabbeti tadýnda.
Hýçkýrýyor rüzgâr dokunaklý sesiyle.
Yaðmur damlasýyýz saçýnýn telinde,
Kulak seste tükendik biz.

Son demde unuttu dostlar bizleri,
Ne arayan, ne soran var ýslak gözleri!
Oysa biz yetiþtirirdik al-yeþil gülleri,
Emircan severdik huzurlu gönülleri,
Bulut sarmýþ yaðmuruyla tepeleri,
Can kafeste tükendik biz.
13.9.2024 Emir Þýktaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: