gecenin ortasýnda bir hayale dönüþtün hiçkimseydi yüzün ýsýttým olmayan ellerini isimsiz dualarla sen, sanki ben varmýþým gibi güldün geceydi sonuçta ne sen vardýn ne de ben ne de ay uzaklarda bir çamur ýslaklýðý kadar varsýn say
belli ki olmayan o nem kokusu sinmiþ odanýn o olmayan duvarlarýna ait olamama duygusu aðýr basýyordur elbet burada olmadýðýndan mý ne simsiyah aðaçlarýn olmayan uðultularý iliþmiyordu olmayan gölgene aðaçlar da en az bizim kadar yoktu belki yoksulluktu belki yasaklý bir kentin sakýncalý bölgesi saklýyordu öfkesini olmayan aðaçlarýn, olmayan uðultularýnýn
buðusuz bir nostalji kurguladý çocukluðun silik bir karnaval suskunluðu tutundu olmayan yanaðýnýn kararsýz gamzesine
ki dahi sen olmadýðýn þiirlerin hepsinde aslýnda suskunluðun kadar vardýn sen memleketimin hüzün arþivinde hiç olmadýðýn kadar vardýn gülümse fm
Sosyal Medyada Paylaşın:
farzımuhal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.