Hani gönül deðirmeninde dövülen inciydi hallerim, nazenin ve inceydi. Bir el uzanýrken kavrulup en tepe güneþ acýsýnda; yaktýn kabuðumu gönül parem. Korurdu en gark olunacak korkuya, þimdi cepherim yýkýk bir harabenin son çýrpýsý. Çarptýn geçtin en serti kestin, sevme bükümünden kamburu ezdin gittin. Ayak altýnda dolaþan bað mýyým, yolluðuma kattýðýmla daðlarda mýyým. Hani dünya ehemmiyeti seven faniydi bedenim, ölümlü ve ebediydi. Bir dua saraken yanýðý en makbul ferahýnda; duruldum hakk-ý aþk çarem. Þimdi deðirmendir korkuluk, ayak altýnda dövülen bir çalýdýr, eskinin ve kabalýðýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahsen Tosun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.