Hakim Bey

Nefs-i mü’ defayým kendi içimde.
Tanýk benim, sanýk benim ,hakim bey.
Bir siyah tel var mý? Bak þu sacýmda,
Þahit benim, tanýk benim, hakim bey.

Kadehine koyar, içerdi beni.
Son dip yarýþýnda, geçerdi beni.
Ateþ çemberinden, geçirdi beni.
Duman benim, yanýk benim, hakim bey.

Sanki bir güldü, bahar ayýnda.
Gelsin neredeymiþ, bir arayýn da.
O yerini buldu, kalp sarayýnda.
Þu dünyada, konuk benim, hakim bey.

Bazen gönül, iki sever, birler ya,
Gök çarpýþýr, yaðmaz ama, gürler ya,
Mum dibine, ýþýk vermez, derler ya,
Bu sevda da, sönük benim, hakim bey.

Bu kadýn canýmý, yoklara kattý,
Daha ilk yokuþta, aþkýmý sattý,
Bir çulmuþum gibi, kullandý attý,
Kobay benim, denek benim, hakim bey.

Kahýroðlan derdim, nere süreyim.
Evin çatýsýnda, çürük direðim.
Görünce çýrpýnan, benim yüreðim.
Elham benim, panik benim, hakim bey.

Sosyal Medyada Paylaşın: