YALNIZ İNSAN
yalnýz insan
bir baþýnasýn en derininde
kabuklarýnda gezinir kalabalýklar
öz’ün anlaþýlmaz nihayetinde
doðarken bitti sandýðýn hasretlik
ölürken de baþucunda nöbette
yalnýz insan
kavgan tek baþýna
kimsesizsin var olma savaþýnda
ya ölür ya kalýrsýn..þansýna,
bildikçe dünyanýn gelmiþini geçmiþini
sýnýrlarýný çizer orta yerde kalýrsýn
ne sürprizler çýkar karþýna
hayatýn rüzgarlarýyla savrulursun
nasýrlaþýr ellerin kavrulursun
aðýrlaþýr yüreðin aþk uðruna taþýyamasýn
bazen iþ- güç; ekmek kavgasý, baþýný kaþýyamazsýn
yalnýz insan
öðrendikçe kim olup ne yaptýðýný
nereden gelip nereye gittiðini
kendi etrafýnda döner durursun
sorular zincir olur ayaklarýnda
kimbilir ...çözer kurtulursun
ya filozof olursun en sonunda
ya sürüye katýlýrsýn bildik bir oyunda
ya da insanlýktan çýkarsýn vebali boynunda...
yalnýz insan
içinde bir yerde hep yalnýzsýn
kendini aklasan da nafile
sen de herkes gibi baþtan yanmýþsýn....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.