Vicdanın Çığlığı

Yedi yaþýnda gurbet yazýldý bahtýma,
Gurbete düþtüm erken, köyüm kaldý ardýmda,
Bilinmez þehirlerde kaybolan bir çocuktum,
Acýlardan yontuldum, yüreðim oldu buruk,
Yalnýz gecelerde kimsesiz kaldým bilmediðim yerde;

Her þehrin taþýnda ayak izim, yüreðimde hüzün,
Gözlerim uzak ufukta, yitip giderdi gündüzüm,
Kimsesiz ramazanlarda medresede kaldým,
Vicdaným paramparça, gözyaþlarýmý sakladým,
Acýlardan bir bahar, umutlardan köprü kurdum;

Gazze’de bir çocuðun gözyaþý, içimi daðladý,
Bir annenin feryadý yüreðimi paramparça yaptý,
Acýlar göðsümde fýrtýna, vicdaným bir yangýn,
Hangi köþeye dönsem, acýnýn sesi yankýlanýr,
Bu dünyanýn yükü aðýr, ruhuma hüzün sarýlýr;

Yýldýrýmlar düþtü kalbime, öfke dolu þimþek,
Vicdanýmda delikler açtý, ruhumda derin iþleyerek,
Ne zaman diner bu feryat, gözlerimde hasret,
Acýlardan kaçmak isterken yüreðim daraldý,
Çað ne zaman acýsýz aðrýsýz bir huzur bulacak?

Ey dostlar, acýlarla büyüdü bu yürek,
Duyduðum her feryat, vicdanýmda konakladý,
Kör bir kuyuda hapsolmuþ gibiyim karanlýkta,
Bir umut bekliyorum, gelecek günlerin þafaðýnda,
Ama acýlarla sarýlý yüreðim hala kaynýyor ocakta;

Bahadýr Hataylý/12.09.2024/06.30/Sancaktepe/ÝST


Sosyal Medyada Paylaşın: