Hayatý sadece sürdürmekle meþgul olduðumuzda, yaþamýn özünü kaçýrýyoruz. Ýç çekiþlerimiz, ruhumuzun duyulmak istediði bir çýðlýk gibi yankýlanýyor, ama bu seslere kulak vermek yerine kaçýþ yollarý arýyoruz. Teknoloji, sosyal medya, dikkat daðýtan her þey, içimizdeki boþluklarý doldurmak için sarýldýðýmýz anlýk çözümler haline geliyor.
Kýrýlgan olmaktan korkmak, bizi aslýnda güçsüz kýlan þey. Halbuki kýrýlganlýk, insan olmanýn en doðal hali. Onu kabul ettiðimizde, gerçek gücümüzü buluyoruz. Ama bunu yapmak yerine, umut etmekten kaçýnýyoruz. Çünkü umut etmek, hayal kurmak cesaret ister. Ve hayal kýrýklýðý yaþama korkusu, bizi hayal kurmaktan bile alýkoyuyor.
Kalabalýklar içinde yalnýzlaþýyoruz, kendimizden kaçýyoruz, ama farkýnda deðiliz ki en büyük kaçýþ aslýnda kendimize dönüþ yolculuðu olabilir. Bu yolculuk, geçmiþin yüklerinden kurtulmak ve þimdiyi anlamakla baþlar. Geçmiþi hatýrlamak, orada saplanýp kalmak anlamýna gelmez. Aksine, kendimizi daha iyi anlamak ve hayatýmýzý yeniden inþa etmek için bir fýrsattýr.
Ve evet, insan ne kadar uzaklaþýrsa uzaklaþsýn, en sonunda kendisiyle yüzleþmek zorundadýr. Çünkü gerçek iyileþme, hatýrlamakla baþlar.
Selda iyiekmekci (Erdoðan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
İYİEKMEKÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.