GÖNÜL DAĞI

Gönül daðý, uzaklarda bir yerlerde baþlar,
Gözlerin göremediði, fakat kalbin hissettiði o yamaçlarda,
Her adýmda biraz daha yaklaþýr insan kendine,
Çünkü bu dað, her ruhun içinde bir parça taþýr,
Bir sevdanýn, bir hüznün, bir özlemin iziyle dolu,
Yaralý gönüllerin sýðýndýðý o eski, bilge daðdýr.

Rüzgârý eserken hüzün getirir,
Ama bir yandan da geçmiþi okþar,
Yumuþak bir el gibi dolaþýr saçlarýmýzda,
Bir hatýrayý canlandýrýr,
Ve her taþýn altýnda saklý bir öykü vardýr,
Belki bir aþk, belki bir veda, belki de hiç dillendirilmeyen bir dua.

Gece olunca, yýldýzlar parlar gönül daðýnýn zirvesinde,
Gökyüzüyle birleþen bu sonsuz mavilikte,
Her yýldýz, bir umut taþýr ýþýðýnda,
Ve insan, yýldýzlarýn arasýnda kaybolur,
Kendi yalnýzlýðýnda, kendi sessizliðinde,
Ama bir o kadar da huzurlu bir bilgelikle dolu,
Çünkü gönül daðý, her fýsýltýyý duyar, her sýrrý saklar.

Sabahýn ilk ýþýklarýyla uyanýr gönül daðý,
Güneþ doðar, bir kez daha ýsýtýr soðuk zirveleri,
Ve insan, yüreðindeki yüklerle yeniden baþlar yolculuða,
Her adýmda biraz daha hafifler,
Ama yine de bir parça býrakýr geride,
Çünkü her insan, gönül daðýnda bir iz býrakýr,
Ve o iz, sonsuza dek orada kalýr.

Gönül daðý, sadece bir dað deðildir,
Bir ayna gibi, insanýn ruhunu yansýtýr,
Her çýkýþ, bir iç yolculuk, her iniþ bir dönüþ,
Ve her zirve, aslýnda kalbin en derinlerinde bir sýrdýr.
Orada, kimseye söylenmeyen sözler,
Kimsenin bilmediði acýlar saklýdýr,
Ama ayný zamanda, o acýlardan doðan umutlar da vardýr.

Gönül daðý, insanýn kendini bulduðu,
Kendiyle yüzleþtiði, ama en çok da kendiyle barýþtýðý yerdir.
O yükseklerde, sessizlik içinde,
Ýnsan anlar ki, gönül daðý aslýnda içimizdedir,
Her zaman, her yerde, hep bizimledir,
Ve ne zaman yüreðimizde bir fýrtýna kopsa,
Gönül daðý bize yol gösterir,
Bizi yeniden kendimize, özümüze döndürür.

*HÜZÜN GEMÝSÝNÝN KAPTANI: AHMET NEJAT
Sosyal Medyada Paylaşın: