halkým; benim halkým; fabrikada iþçim kömürde emekçim tarlada ýrgatým el kapýlarýnda ezilmeye mahkum halkým üzümü þaraba kömürü ateþe öpücüðü insana çeviren ölüme karþý yaþamayý isteyipte, bulamayan halkým iþkence zulüm hasret gurbet olmasa da þu bu gizlese de tohumu ölü gibi görünsede can elbet bir gün bahar gelecek toprak kavuþacak suya kýsa çöp uzun çöpten alacak hakkýný iþte o zaman; yaþamak, zulmün aðýr havasýnda dal budak olacak...
Celil Taþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
celil taş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.