KÖZ OLDU GİTTİ

tattým her acýyý hayat yolunda
baharým matlaþtý güz oldu gitti
aðardý saçlarým tek tek baþýmda
bütün umutlarým buz oldu gitti


ne kadar talihsiz kul muþum meðer
tutunduðum dallar koptu yerinden
felek tokadýný vurdu derinden
gamlarým gözümde yoz oldu gitti


hayatýn yükünü beden çekmiyor
gönlün çýkmazlarý kolay bitmiyor
düþenlere de kimse bir el atmýyor
tutuþtu yüreðim köz oldu gitti


Sosyal Medyada Paylaşın: