/ insan

Adýný yazýyor su
Bir buluta, yaðmura
Topraða sonra çatlayarak
Güneþe doymayan bir damlaya
Yakýlan sisli aðýtta


Kendimize bakýyoruz boþ, boþ
Gözlerle öylece, göðüslerimize, içine kafeslerin
Uçamazdý ki ruhlar buzlu aynalardan,
Kim çocuk kalýp geçebilirdi o kervandan
Gelinliklere sarýyorlar kuþ tabutlarýný
Tanýyamýyorsun kendini
Geleceðini ,tükendiðini yavaþ yavaþ
Uzaklara ,umut diyerek kendi taþýndan
Eksiltip ,sektirdiðini
Geliyor karasýna boyamaya yüzünü kanlý eller
Gitmiyor alýn çizgilerini katamadýðýn savaþým
Aðýr düþünceler mezatýna damla,
Yürek ateþin baþýna
Satsak, savsak kendimizi yok pahaya
Dönüp geliyor yarýnlý tezgahlara
Ýç seslerin vahþileri


Sahillerimize kalýyor su
Banklara, takatsiz tepkilerin sayýklamalarýna
Çay arasý dinletilere
Gecemize, dalga, dalga
Haramdan sayýlan uykularýn
Fýrtýnalara evriliyor su
Ýnsaný terkedip, unutmaya




Þimdi

Sosyal Medyada Paylaşın: