Narin’im;Cennet kokulu melek yüzlü yavrum! Arzý titreten, o çýðlýðýn; O can havlin; Rahmetten uzak soyunu hiç mi titretmedi Ýçimizi yakan,körpe cana hiç mi acýmadýlar Narin bedenine nasýl kýydý;O þeytanvari insanlar
Cennetin Gül kokulu kuzusu can Narin’im ! Emdiðin süt ne acý ne baldýranmýþ öyle Ne bozukmuþ mayasý ! Narin’im melek yüzlü kuzum! ; söyle: Emellerin umutlarýnýn hesabýný kim verecek Törenizi kim batýracak cehennemin dibine!
Kahvesi neþe gözlerin yakar içimi Narin’im! Ok gibi deler geçer içimi yerim kendimi Kahrederim karanlýk gecenin gölgelerine Umudu çalýnmýþ sen nicesinin haydutlarýna Lavlar dolsun dilerim; Vicdansýz yüreklerine Umudu söndürüp karanlýða koyanlara
Melek yüzlüm;Cennet ki atlastan döþeðin Emrine amade olan nefissiz nice meleklerin Levhi mahfuzda ki Þehit isminle yüceldin Ellerine verecekler o þefaat yetkinle; Kýyametin ebedî atlýlarý inecektir sahneye
Yüzünü okþarken utandým; Gülyüzlü Narin’im Üzüm üzüm gözlerini ipek saçlarýný Zulmetin açtýðý yaralarý yýkadým dualarýmla La Tahzen innallahe meana Üzülme “Hasbünallahü ve ni’me’l-vekîl”