Kýrýlgan bir çiçek gibi Dünya ya sessizce açtýn gözlerini Rüzgarlar sert esiyordu Ama sen her zaman narindin
Kalbin incecik bir yaprak misali Bir dokunuþla titreyen Zarif,kýrýlgan Küçük yüreĝinle Hayatýn acýmasýz rüzgarlarýyla savruldun, gittin Sessizliðinde bir çýðlýk saklý kaldý
Bir sýr gibi çözülemeyen perde Gözlerin derin Bakýþlarýn uzakta Zaman akýp giderken bizde Sen her adýmda iz býraktýn Narin
Sessiz bir meltem gibiydin Geçtin yanýmýzdan Hangi rüzgarýn Seni alýp götüreceðini bilmeden Kalbimize dokundun ve gittin Fark etmedik seni Narin
Karanlýkta kaybolmuþ gibi Bir sonsuzluða açýldý gözlerin Kendi karanlýðýnda Sessizliðinle konuþtun hep Sözlerin,çýĝlýklarýn hiç duyulmadý Bir uçurumun kenarýnda Bir bilsen.. O boþlukta kaç hayal gömülü kaldý
Ṣimdi bir yýldýzsýn Gökyüzün de Parlak ve sonsuz Hiç sönmeyen Ve sen hep Narin Bir gül olarak Kanayan bir yara olarak Kalacaksýn bizde Ama unutulmayacak kadar Derin,derin Sonsuzlukta yankýlanan bir isim: Narin
sevay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.