BİR MELEK DAHA KAYDI

Güneþ ýþýltýsýyla doðdu yine o gün,
Tavþantepe’nin sessiz mahallesinde,
Ama bir çocuk, bir umut kayboldu,
Küçük Narin, minik adýmlarýný býraktý geride.

Neþesiyle baharý müjdeleyen,
Gözleri yýldýzlar gibi parlayan,
O masumiyet, bir gölgeye dönüþtü,
Hüzünle kaplý her köþe, her duvar.

Günler geçtikçe, umutlar soldu,
Karanlýk gecelerde sessizlik çaldý,
Her an, bir haber beklenirken,
Küçük bir hayat, topraða gömüldü.

8 Eylül sabahý, sýzý kaldý geride,
Bir çuvalda buldu hayat son nefesini,
Ýçiþleri Bakaný, bu acý haberi duyurdu,
Yürekler bir kez daha sarsýldý, parçalandý.

Eðertutmaz Deresi kenarýnda,
Bir çocuðun son hali, sessiz bir tanýk,
Taþlarla gizlenmiþ, anýlarýn karanlýðýnda,
Adalet, bir kez daha sorgulandý, boðuldu.

Valinin söyledikleri, karanlýk bir gerçek,
Ve 23 þüpheli, bir umut arayýþýnda,
Gözaltýna alýndý, sorular yanýt bekledi,
Ama acý, bir daha içimizi yaraladý.

Narin, artýk meleklerin arasýnda,
Huzur içinde uyur, bir masumiyetin yitiþi,
Ama kalbimizde, onun adý kalacak,
Bir ömür boyu, derin bir sýzý, bir yara.

Küçük bir yýldýz kaydý, gökyüzünden,
Bir toplumu derin acýya boðarak,
Narin’in anýsý, her daim yüreklerde,
Bir çocuðun masumiyeti,
sonsuz bir iz býrakacak.

ahmet nejat hoca
Sosyal Medyada Paylaşın: