Yavaş yavaş ölüm!

Küçük küçük...
Parça parça oluþuyor beden de, hayat!
Hayatta ömür hýzlý hýzlý tükenir...
Ölüm ise, yavaþ yavaþ gelir...
Ölümün ayak sesi yavaþ yavaþ duyulur!
Ölüm soðuk nefesi her an ense de hissettirir!
Ama, gerçeði anlatmak zor gelir, insana...
Her an, farkýn da olmaya bilirsin!
Zaman geçtikçe, yavaþ yavaþ öldüðünün farkýn da ancak olursun!
Son anda, yaþamýn bilincine varýrsýn!
Gece vakti doðan ayýn...
Kýþýn öðle vakti güneþte, eriyen karýn...
Ýlk bahar da daðlarýn eteklerinden akan, berrak suyun...
Ve yavaþ yavaþ ömürden tükenen yaþamýn!
Tekrarlayýp duruyor...
Gün doðup, batýyor...
Saat vakit te, vakit te, zamana mahkumdur...
Hýzlý hýzlý atýyor yorgun kalbim!
Eskiyor vücudum...
Beyazlýyor saçlarým....
Ve ýþýðý yavaþ yavaþ sönüyor gözlerimin...
En küçük hücrelerin isyanlarýný okuyor hayatý...
Topraðýn üstünden çok, altýndakilerle var olduðunu...
Kara toprak ölüme aç!
Beden, ölüme her haliyle muhtaç!
Hayata ölüm, muhakkak, gerçek!
Ve ölüm elbet beden de mutlak!
Tek çýkýþ yoludur...
Ölümsüzlüðün, ölümle karþýlaþtýðý an!
Azrail geldiðin de anladým!
Ölümün bir hayatýn son buluþ belgesi olduðunu...
Azrail, gelir, Hayata, ömür biter!
Yaþamýn
Kesitleri canlý da devinen...
Büyük bir piþmanlýkla...
Gürül gürül akan, bir ýrmaktýr ölüm!
Babalar ölür...
Dolaþýr gözü yaþlý analarýn elleri, ölünün saçlarýn da oðullarýn...
Analar kahrýndan ölür...
Yürekte!
Kök salar!
Hasret ve özlem yüreklere...
’Bir evlat pir olsa da’
O zaman anlar ancak neymiþ öksüzlük?
Oðullar ölür...
Bir kafes olur ölüm!
Ana kalbi bir kuþtur...
Azad" kabul etmez!
Sevgililer ölür!
Bir hicret olur ölüm!
Bir sýla oiur, öiüm!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: