SEVDANIN YOKLUĞUNDA KADERİN ACIMASIZ OYUNU

Her sabahýn doðuþunda,
Eksik bir yan,
Yarýsý silinmiþ bir hayat gibi,
Sevdanýn yokluðunda,
Ölüm kadar keskin bir sýzý,
Her nefes, bir hýçkýrýk,
Her an, derin bir yara,
Mutluluðun tuzu kaybolmuþ,
Hüzünle dolmuþ her köþe,
Gözlerimde sadece senin izin,
Ve kalbimde senden kalan izler.

Anlatmak istedim bu acýyý,
Bu kaderin acýmasýz oyununu,
Dile getirmek istedim,
Bu yükü, bu kara bahtý,
Ama her kelime,
Bir dert küpü gibi görüldü,
Anlattýkça aðýrlaþtý yüreðim,
Anlattýkça,
Daha da derinleþti bu uçurum,
Karanlýk bir gölge gibi,
Peþimde dolanýr oldu bu hüzün,
Ve senin yokluðun,
Ölüm kadar kaçýnýlmaz,
Ölüm kadar acý bir gerçek.

Deðerin, varlýðýnla anlaþýlýrmýþ,
Yokluðunla,
Anladým ne kadar eksikmiþ her þey,
Senden sonra,
Her þey anlamýný yitirdi,
Mutluluk, eski bir hatýra,
Gülüþler, soluk birer düþ oldu,
Ve ben,
Kaderin bu acý oyununda,
Yalnýz, kýrýk dökük bir ruh,
Sessizce yitip giderken,
Sana olan sevdamla yanýmda,
Sonsuzluða doðru yürürüm..

ahmet nejat
Sosyal Medyada Paylaşın: