Kirpiklerimde donuk aðýttý kar taneleri Yüreðimde daðýlmýþ Kýrýk bir aynanýn parçalarýnda Sessiz sedasýz eriyip giden mum gibi Kýþýn kalbinde Yalnýzlýðýn koynundayým diyebilirim
Kulaklarýmda yas’lý Rüzgârýn ýslýk sesi Gökte asýlý kalan bir bulut gibi Ýçimde tuttuðum yaðmuru Bir yýldýrýmýn çýðlýðýndan koparýp Topraða karýþmak isteyebilirim
Evrende kayýp bir parça feryadýndan Buz tutmuþ yaþlarýmdan çözülüp Nehir gibi akabilirim
Ýçimden taþarak geçen Yüklemi sen olup kabaran sularýn altýndayým Ýçimde sönmeyen meþalen var Üþümeyi tarif edemem ama Yanmayý sana tarif edebilirim
Bir islik iz hazan Bir kaç kuru yaprak O kadar eðildi ki baþým topraða Ekinler ne zaman boyun büktü göremem Ama Baþaklarýn sarýsý Yüzünün yokluðundan diyebilirim
Gözlerime bakabilseydin bir kez Ýçindeki seni görebilirdin Ben aðlayamam sana üzülürsün C’an kaybýndan ölebilir gözlerim
Bir eylül daha döküldü hayat aðacýndan Hüzün sokaklarým hep ýslak Kaldýrým kenarlarýnda savrulan Sarý sevdalarým diyebilirim
Eylüle ve sana Üzerime abanan karakýþtan sonra Kýrgýn olsam da Fenix gibi küllerimden yine sana doðabilirim
Her giden güne Her düþen yapraða inat Bir kibrit çakan Ateþ böceklerini yakalayýp Yoluna fener gibi dizebilirim
Sen üþüyüp dökülme tenimden Sen kaybýndan ölebilirim
_beyhude
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beyhudenin Kalemi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.