İnlemek

Bir avuç topraða sýðmýþ, etten yollar gitti bu diyardan, heybelerinde binlerce acý, göz kapaklarýnda direniþin yorgunluðuyla binlerce kefensiz kaldýrým...

üstlerinden, yaþayan ölüler adým adým bilinçsizce yokluða yürüdü.

Yollar, zavallý yollar... El üstünde deðil de, ayaklar altýnda yollar...

dört mevsimden sadece kýþta kaldý ruhlarý. Sokak lambalarýnýn altýnda birkaç ateþböceði ruhlarýna ýþýk tuttu.

Kirli ayaklarýyla koþarak giden etten bedenlerin aðýrlýðýyla inliyordular...

Ah, inlemek ne kadar da iyi geliyordu...

Karþýlýksýz inlemeler.

Piþmanlýkla dolu.

Paramparça...

.........

Ah inlemek, ne kadar iyi geliyordu böyle zamanlarda...
Sosyal Medyada Paylaşın: