MÛNÂFIK (REDDİYE)

Ser verdin sýr vermedin, pek hayra yoramadým,
Çöreklendin yurduma, farkýna varamadým.
Ýstilaya uðradý bahtsýz ata topraðý
Ne bark kaldý ne tünek, sardý örümcek aðý.

Dillerin dua bilmez, yýldýz falýna baktýr,
Þanýn þöhretin artsýn, namýna boncuk taktýr.
Hani? amentü âhti ,o secdeler kimeydi,
Ýblis sufle verirken, yaþýn seksen seneydi.

Sen! mübarek mihraba, kýblegâha kurban ol,
Ýmam efendiye bak, ahlâkýndan örnek al.
Sanma ki islam dini, dünyevilerden icât,
Öyle olsa münâfýk! akla, fikre ne hâcet.

Diktiðin ceviz dalý, kalkýp ardýndan gitsin,
Gelininden rica et, kefenine cep diksin.
Evlâdýn erkân bilmez, katran cinsine çeker,
Özde zehir olursa, dilde dönmez bal þeker

Doy bee! yetim hakkýna, yeter artýk çatladýn,
Harâma meyil ettin, nâr yükünü katladýn
Gamlý baykuþlar konup telek döksün çatýna
Hiç gidesin yokmudur, binip tahta atýna.

Sana yobaz diyorlar, iflâh olmazsýn gâfil!
Samimi mùmin olsan þirke dalmazsýn gâfil
Kalýr mý! o can tende ecel gelince söker,
Emânetçi var’ýný ense kökünden çeker.









Sosyal Medyada Paylaşın: