MÛNÂFIK (REDDİYE)

Ser verdin sýr vermedin, pek hayra yoramadým,
Çöreklendin yurduma, sýlama varamadým.
Yetim evladý atsýn inþallah son topraðý,
Meskenini süslesin, gergef örümcek aðý.

Dillerin dua bilmez, yýldýz falýna baktýr,
Þanýn þöhretin artsýn, tabutuna mum yaktýr.
Hani? amentü âhti ,o secdeler kimeydi,
Ýblis sufle verirken, yaþýn seksen seneydi.

Sen! mübarek mihraba, kýblegâha kurban ol,
Ýmam efendiye bak, ahlâkýndan örnek al.
Sanma ki islam dini, dünyevilerden icât,
Öyle olsa münâfýk! akla, fikre ne hâcet.

Diktiðin ceviz dalý, kalkýp ardýndan gitsin,
Gelininden rica et, kefenine cep diksin.
Evlâdýn erkân bilmez, katran cinsine çeker,
Özde zehir olursa, dilden düþmez bal þeker

Doy artýk nâr yüküne, epey odun sýrtladýn,
Harâma meyil ettin, kul hakkýný katladýn
Gamlý baykuþlar konmuþ ahþap girift çatýna,
Hiç gidesin yokmudur, binip tahta atýna.

Bize yobaz diyorlar, sensin sebebi gâfil!
Müslümana yakýþan mùmin edebi gâfil
Kazýk çakma cihana ecel gelince söker,
Emânetçi var’ýný ense kökünden çeker.









Sosyal Medyada Paylaşın: