Kelimeleri kýrýþtýran insanlarý sevmem Mika gözlerini ceplerinde taþýyan Açýk mavi gökyüzü beni ayartamaz yüreðimde gulleler yýðýli parçalarým her duvarda yüz karasý safaklarým tüm coðrafyama serpilmiþ karanlýklar doðurmuþ ve ben koparamadým karanlýkla göbek baiýmý diþlerim sýkýlmýþ elim tetikte olsa da Limanlarým hala parçalarýmý koparýyor Mika davacýyým tüm gemilerden ve kendimden karavana olmaya alýþmýþ bir mermiyim bir yangýný simsiyah dumaný bir savaþýn yýkýk dökük meydaný kendisini arkasýndan hançerleyen Mektuplarým vardý Mika sakaklarýndan vuruldu postacýlarý Nabzýmda boðuldu ihtlalimiz ne þehirler kaldý ne biz Gez gör ve özetle beni Mika tamamým karýþýk geliyor bana ve fazla Rötarlarýmý biriktirdim simdi en çokta gerçeklere rötarlarýmý avuçlarýmda kalbimde biraz iyi niyetli yanýmý iyi kötü gýrtlagimda bir iki düðüm gö zbeklerimde uç beþ daraðacý ve yetim bir hikâye
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.