Ýçin için içmediði kadar yalnýzlýðýn mevsimi, Sonbahar rüzgarlarýnda savrulur tüm hayalleri, Her yaprak dökümünde eksilir biraz kalbi, Þairin kaleminde saklýdýr cennet bahçesi.
Bir zamanlar yeþeren umutlar þimdi solgun, Anýlarla sarýlýr yürek, bir düðüm olur boðum boðum, Artýk birer uzak düþ, birer sessiz feryat, Sönmüþ yýldýzlar gibi, kaybolur her bir hat.
Buyur ettiði kadar þair, gönlünde saklý cennet, Her mýsra, bir dua gibi yükselir göðe elbet, Hayatýn içinde kaybolmuþ bir þiirin izi, Zamanýn esir aldýðý bir hayal, sessiz bir dizi.
Ne kalemi sýðar sayfalara, ne yüreði zamana, Öylece akar gider, bilinmez yarýnlara, Her satýr, bir sýr gibi saklanýr derinlerde, Þairin gönlünde açar, cennet bahçesinde.
Kýþ gelir, karanlýk çöker yavaþça iç dünyasýna, Sessiz bir rüzgar gibi eser yalnýzlýk, dalar uzaklara, Þairin mýsralarýnda yankýlanýr içsel bir aðýt, Her kelime bir yara, her dize bir firkat.
Gecenin örtüsü çökerken soðuk karanlýklara, Gözler uzaklara dalar, belki bir ýþýk arar ufukta, Ama ne yýldýzlar parlar ne de ay doðar göðe, Bir boþluk kalýr geride, yalnýzlýk tümseðinde.
Geçmiþin izleriyle dolu her adým, her nefes, Yüreðinde taþýdýðý bir hazine, sessiz ve sessiz, O hazine, cennet bahçesinin kapýsýdýr belki, Ama þair bilir ki, her bahçe zamanla solacak, Ve her bir çiçek, anýlarýn kucaðýnda yitip gidecek.
Bu yüzden saklar cenneti, kendi içinde, Her mýsra bir dua, her dize bir umut gibi gizli, Bilmez kimse, görmez gözler o saklý bahçeyi, Þairin yüreðinde büyüyen, o sonsuz sevgiyi.
AHMET NEJAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.