Umut etmek, kötü söz söylemek, beddua ve küfür.... Bunlar insana düþmandýr... Bunlar insanýn doðasýna terstir... Sadece insanýn deðil... Doðanýn ve bütün canlýlarýn düþmanýdýr... Güzel insan!, Tertemiz akan suyun! Ter temiz meyve veren aðacýn! Serpilip geliþen hayatýn düþmaný... Ýçinde oluþan þüphe... Onun için hayatý sev ve doya doya yaþa! Kýrma, üzme, kötü söz söyleme... Sevgiyle, merhametle, yaklaþ sen! Çünkü, bu hayatýn sonunda ölüm var! Çünkü Azrail ölüm damgasýný alýnlarýna vurdu! Aðýzda çürüyen diþ... Kafada dökülen saç.... Bedendeki, çürüyüp dökülen et! Bir daha geri dönmemek üzere yýkýlýp gidecek hayatlar! Ve elbette ki, ölümle son bulan yaþamlar! Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.