Sen fevkalade bir farksın!

Yar…
Ne kadar içlensem de,
Hiç söylenmeden halime dönsem de,
Senin hamiyetinin karþýsýnda kar misali eriyorum.

Nefeslerinde soluyor,
Her ah çekmende bizar oluyorum,
Varlýðým beþ para etmez biliyorum aciz kalýyorum.


Ulvi hasletin güzelliði,
Metanetin dirliðinde ki hikmeti,
Sabrýn karþýsýnda, azimeti hissettikçe yoruluyorum.

Nasýl bu kadar eminsin,
Halin güzelliðinde kokan bir gülsün,
Ruhi zenginliðinle aþiyaný olan muhabbetli bülbülsün.

Bu minval üzerine hürsün,
Kalbi lekelerinden arî olan suhuletsin,
Edep zaviyesinden fevkalade zengin olan bir nefessin.

Hukukunu bilen mürebbiyesin,
Ve hatta hedefine aþkla uzanan bir öndersin,
Adamlýk kimliðinde erkekliðe taþ çýkartan net kimliksin.

Solgun nefesler için üzülen,
Yorgun yürekler için þefkati önceleyen,
Hayatýný hizmet yoluna vakfeden nisa adýna þahanesisin.

Hilkatin zenginliðine uzanan,
Aidiyetini ülfetle anlatan, ruhi aksýn,
Ýnsan kimliðinde fevkalade bir farksýn, nefsini tanýyansýn.

Hiddet adýna ne varsa dýþlayan,
Nedamet içinde konuþmayan cansýn,
Sabrýn bir sanat olduðunu söyleyen çok engin kanaatsin.

Zamaný saadet addeden,
Evrensel beyan karþýsýnda hicapla nefeslenen,
Gülün zarafeti ve renklerinde aþkýn öteler için sezgisiyle,

Topraðýn muhlis tevazusunda,
Semadan sudur eden saðanak karþýsýnda,
Gecenin en mübariz gerdanýnda huzura avdet için koþardýn.

Ýnsan olmasýna insandým ama
Sende bulunan hasletlerden çok mahrumdum,
Kalbi fakirliðimle solurdum gözlerimin kuruluðuna yanardým.

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: