Bazý hareler çeker dikkati, Öyle kýrgýn öyle yorgun. Daðýlmýþ bir aynanýn kýrýk parçasý, Gelip tam da kalbe oturur. Bazen dolu dolu bakar eðlenen yüzlere, Bazense kin, öfke biraz da nefret. Ki saklardý kalbini tüm kötülüklerden, Lakin bayaðý da kötü bu iþlerde!
Daðýlan her kýrýk, bir hatýradýr maziden. Kanatýr her yaný bilhassa kalbe vurur. Gücüm kalmýþ mý beklemeye? Belki bu akþam ölürüm inceden.
Gökyüzü siyaha boyanmýþ, baktým. Kalbe sancý inecek olursa, Bir ayna önünde yaþlanýr gözlerim, Akar yýllarca susmaz bilirim.
Beklemek mi bu? Limanda ki gemi gelmese bile, Görür müyüm uzaktan sevgiyi, gelmeyeceðini bile bile. Sen beni bekleme dünya, Belki de göremeden ölüveririm.
Ölüm, ecel çalar kapýmý. Gecenin bilmem kaçýnda, Nefesin son bulduðu noktada, Meh yüzüyle girer o kapýdan. O zaman ölüm nedir bilirim, sevginin gelmeyeceðini bile bile beklerim.
Sormayýn bana, ölüm zaten uzun zaman önceydi. Bulmuþtum onu kaybettiðim yerde, Dokunamadým, seslenemedim, göremedim Öldüðümü iþte o zaman anladým bende.
Elbet bir gün son bulur bu acý, fakat... Bu nasýl bir alýn yazý? Kaybettiðim günlere kanar vicdanýmýn sýzýsý, Ölüm var her iþin sonunda, bütün insanlarýn, Son duraðý... Sosyal Medyada Paylaşın:
Nidanurdmrc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.