Dünüm sisli, yarýnlarým karanlýk; Heves geniþ icraatlarým yarým. Motor arýzalý ölüm bir anlýk; Hava soluduðum sürece varým, Evde ölü bulunmaktan korkarým!
Yaþlanmakta var ki zamanýn payý, Her nefes azalýr ömürde sayý… Dizler artýk çýkamýyor rampayý, Tükenen bedene hep isyankârým, Evde ölü bulunmaktan korkarým!
Hasret kaldýklarým dinmeyen sýzým, Sönük gezer gökyüzünde yýldýzým. Kalabalýk içinde de yalnýzým! Mevsimi þaþýrmýþ beyaz bir karým, Evde ölü bulunmaktan korkarým!
Ayna beyaz gösterdikçe saçýmý, Yalnýzlýk ürpertir durur içimi. Ömür iki nefes, bir su içimi; Oysa eþim dostum var ise varým Evde ölü bulunmaktan korkarým!
Yalnýzlýk, kalburla suyu taþýmak; Zor bir þey bu yaþta yalnýz yaþamak. Coþari tüm iþin yara kaþýmak… Yaþamayý bilmeyen bir sakarým, Evde ölü bulunmaktan korkarým!
30.08.2024/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.