EYLÜL GİBİ GÖZLERİM

Bu eylülde beklerken büyük bir müjdeyle
Gelmedin ya
Yine gözlerim eylül gibi bakýyor
Aðlýyorsa bulutlar, suçu ne gözlerimin ?
Diyorlar ki ; ’ sonu geldi dünyanýn ’
Gelsin, ne çýkar ; ömrün sefa bulmamýþ ki
Eylül’e þarký söyleyecek ses kaldý mý
Her kýþým dondurdu, ayazlara mahkum
Bir yaz mevsimi ateþinde piþiyor ciðerlerim
Yeniden gelirsem bu dünyaya, söz veriyorum
Dört mevsim ben olurum
Saçlarým eylül rüzgarý esintisinde
Gözlerimde baharýn en güzel yeþilleri
Kýþ mevsimi olunca
Uyurum masallarla
Aðustos güneþi olurdum, yakanlarý kavurmaya

Ýþte sana bu mektubumu yazarken
Bir þarký duydum açýk penceremden
Hiç susturamadým yaþlarýmý
Bu þarkýyý sana gönderiyorum
’Nerde Sevdiklerim Hani Sevenler ’
Diyor Tatlýses
Nice zamandýr duyamýyorum sesini
Ýþte yine aðrýlar kol geziyor baþým üstünde

Sona erecek mi
Hasret mektuplarýmýz
Bitecekmi bize de
Ayrýlýk akþamlarý
Þu an yarým býraksam bu mektubumu
Sitem etmezsin deðil mi
Görmüyor gözlerim satýrlarý
Yaðmur bulutlarý öylesine yoðun ki
Eylül gibi gözlerim

Günay Koçak

2. 09. 2024


Sosyal Medyada Paylaşın: