Sabır

Hayatýn karanlýðýnda bir yolcu,
Yorgun adýmlar, kalpte derin yaralar.
Her köþede bir darbe, bir kýþ gecesi,
Sonsuz yalnýzlýk, her aný bir yara.

Gökyüzü gri, yýldýzlar sönmüþ,
Rüzgarýn sesi, sessiz bir feryat.
Ýçimde bir ateþ var, sönen,
Ama umudu taþýmak, bu yolda bir sanat.

Her darbede bir iz, her hatada bir ders,
Öðrenmek zor, ama sabýr gerektirir.
Yalnýzlýkla boðuþurken, her þey bir kez,
Sabýr, ruhun ilacýdýr, huzur getirir.

Belki de karanlýk, sadece geçici,
Bir gün ýþýk doðacak, umut yeþerecek.
Ve sabýr, bu yolun en güvenilir iþareti,
Karanlýk günler geçecek, aydýnlýk gelecek.

Gözlerim yorgun, umutlarým az,
Ama unutmam, sabýr en büyük yoldaþ.
Zorluklar bir gün geçer, geçer elbet,
Her fýrtýna ardýndan, güneþ doðar, elbet.

Yürekteki acý, zamanla diner,
Her yeni gün, yeni bir þans getirir.
Ve sabýrla beklerken, içimdeki ateþ,
Gözlerim parlayacak, umutlar yeþerecek.

Her adýmda bir nefes, her adýmda bir umut,
Karanlýk geçer, sabýr her þeye mukavemet.
Düþmeyen pes etmez, düþenler kalkar,
Sabýrla yol alan, bir gün muhakkak baþarýr.



12.08.2005 BaRuT
Sosyal Medyada Paylaşın: