HALLERİM BENİM
Bülbül gibi ötüp, konuþurken sen,
Lal olup susuyor, dillerim benim.
Gece karanlýkta, aðlarým desen,
Aydýnlýða çýkmaz, yollarým benim.
Tektim kimsesizdim, ýssýz deryada
Gerçek deðil vuslat, sanki rüyada
Her zaman artarken, derdim dünyada
Artýk kaldýramaz, kollarým benim.
Takatim kalmadý, fer yok dizimde
Kanlý yaþlar vardý, iki gözümde
Bu çile bu keder, bitmez özümde
Izdýrapla geçti, yýllarým benim.
Çýkýp diyar diyar, gezeyim dedim,
Gönlümde ki aþký, çözeyim dedim,
Bir sevda þiiri, yazayým dedim,
Kalem tutamadý, ellerim benim.
Kaçtýðým duygular, aþka boyandý
Hasretim, özlemim arþa dayandý
Yýllardýr gurbette yüreðim yandý
Þimdi iyi deðil, hallerim benim.
...andelip...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.