Melankolik Düşler

Bulutlar vadilerde süzülürken, umutlarým çöl oldu,
Bir damla yaðmur hayali, kurak topraklara vurdu,
Sükûneti ararken, eylül sararmýþ yapraklarla doldu,
Kalbim bir yandan yanarken, düþüncelerim çözüldü,
Duygularýmýn aðýrlýðý, her nefeste daha da büyüdü;

Aklýmda patlamaya hazýr bir duygu bombasý var,
Melankoli nöbetleri, gecelerime kara yazýlar yazar,
Her rüzgar, hüzün demetlerini kalbime savurur,
Bu karanlýk gecede, ruhumda fýrtýnalar kopar,
Ve yalnýzlýk, bir gölge gibi yanýmda sabahlar;

Sükûnetin zirvesine çýkmak isterken, dibe vurdum,
Hayatýn sert rüzgarlarý, beni karanlýklara sürükledi,
Her yaprak dökümünde, içimdeki umutlarý gömdüm,
Kalbimde yankýlanan çýðlýklarla bu geceyi ördüm,
Ve her nefeste, hayallerimi yitirdiðimi gördüm;

Eylül, sararmýþ yapraklarýný kalbime serdi,
Her an, bir baþka hüzünle ruhumu örterdi,
Karanlýklar, beni kendine çekip baðladý,
Yalnýzlýk, peþimi hiç býrakmadan ilerledi,
Ve her yeni günde, içimde bir baþka dert yeþerdi;

Melankoli, düþlerimi geceye çaldý,
Her bir rüya, karanlýkta kayboldu,
Gecenin çýldýrmýþ hüzün demetleri,
Beni hayal kýrýklýklarýyla sardý,
Ve sabaha varmayan yollarda yordu;

Geceler, hüzünle ördüðüm bir yalnýzlýða döndü,
Her yýldýz, içimdeki sýzýlarý bir bir döktü,
Karanlýk, yüreðimde aðýr bir yük oldu,
Duygularým, çýldýrmýþ bir fýrtýnaya büründü,
Ve sessizliðin ortasýnda kalbim yankýlandý durdu;

Hayal ettiðim bulutlar, yaðmurlar getirmedi,
Çöle dönen yüreðimde, mutsuzluk belirdi,
Her bir damla, kurak topraklara düþmeden eridi,
Ve karanlýkta, içimdeki umutlar bir bir kayboldu,
Her nefes, bir baþka acýyla kalbimi bürüdü;

Ruhum, çöldeki bir vaha gibi kurudu,
Her rüzgar, mutsuzluðu içime savurdu,
Sükûnetin zirvesi, hayallerimde kayboldu,
Düþlerim, hüzünle yoðrulup geceye döküldü,
Ve her yeni günde, kalbimde karanlýklar büyüdü;

Geceler, çýldýrmýþ hüzünlerle dolup taþtý,
Her bir yýldýz, içimdeki acýlarý aþtý,
Düþlerim, karanlýðýn içinde kayboldu,
Ve her yeni sabah, umutlarýmý çaldý,
Ruhum, gecenin içinde derin bir iz býraktý,

Bu hüzün çiçekleri, kalbimde açtý durdu,
Her nefes, karanlýkta yankýlandý,
Duygularým, melankoliyle sarmaþ dolaþ oldu,
Ve her adým, bir baþka acýyla yürüdü,
Bu karanlýk gecede, ruhum derin bir uykuya büründü;

Erol KEKEÇ/01.09.2024/18.06/Sancaktepe/ÝST








Sosyal Medyada Paylaşın: