Ben kabuğun içini gördüm

Bir muharebe meydaný kaldý geride.
Çok can döküldü, çok vah düþtü yere.
Dönüp de bakmak istemedim kaybettiklerime
zira onlar en heybetli kazançlarýmdýr geride kaldýklarý sürece.

Yol ayrýmlarýnda,
vedalarda
ve zorunlu olarak örülen duvarlarda
olmak ve kalmak istedim insanca.
Menfaatlere ucundan dokununca
yüzlerden yüz döküldü onlarca.

Ben de isterdim kalem ucunu renkli þiirlere bandýrmayý.
Ben de isterdim bir buluttan diðer buluta bir rüya geçiþiyle atlamayý
ancak
kendi elleriyle açýyorlar delikleri su kanallarýna yaptýklarýyla ve yapmadýklarýyla.

Yok yere akacaklarýn, yoka doðru varacaklarýn yolunu kendi ellerimle kestim.
Deðiþtiðini sananlarýn, deðiþeceðine inandýrmaya çalýþanlarýn hepsine baðýrarak iletin bunu:
Rengarenk maskelere
Süslü sözlere
Çamurlara, amalara, fakatlara ve bahanelere gerek yok!
Ben kabuðun içini gördüm.
Ben kabuðun içini gördüm.
Ben kabuðun içini gördüm…

Selim Akgün / 31.8.2024
Balýkesir / Akçay
“Bir þiir býrakmadan dönmek olmazdý”

Sosyal Medyada Paylaşın: