BENİM HİKAYEM /Bölüm 36

Merhaba deðerli Okurlarým Allah kimseyi, Öndersiz býrakmasýn
Öndersiz Aile darmadaðýn olur
Ayný, Öndersiz bir Ülkenin yok oluþu gibi.
Þimdi, Hikayem deki geçen Haftaya bir göz atalým
Kýzýmý, okula yazdýrmanýn hevesi vardý içimde
Ýlk çocuðum artýk Okul 🏫lu olmuþtu
Ben artýk dahada mutluydum
Evimin üst katýnýn tuðlasý bitmiþti
Oðlum da 5,aylýk olmuþtu artýk
Ben daha hevesle çalýþýyorum, Daha çok para kazanmalýydým
Dikilideki, 4,cü yýlýmdý artýk
Çevrem, olmuþtu, yavaþ yavaþ
Bir yandan da Þiir diye, bir þeyler karalýyordum
Yazmak bana güç veriyordu
Dikilide devam ediyor du Hikayem..
...
Þiiri, yazmayý, okumayý seviyordum
Ýlkokul yýllarýmdaki Tüm Resmi Bayramlarda þiir okurdum
#Atatürkün Gençliðe hitabesini
#Ýstiklal marþýnýn on kýtasýný
Açýlýþý ben yapardým
Ýçime iþlemiþti artýk þiir Aþký
Çektiðim zulüm acý keder dert
Sevinç, Kader, hepsini yazmam lazým dý
Sosyal medyayý seviyordum
Artýk orada benim bir ödevim haline gelmiþti
Boþ zamanlarýmda, hele iþten gelince, köþeme çekilir
Birþeyler karalardým, okurdum, araþtýrýrdým
O zaman lar Sosyal medya Netlog, Türmedya vardý
Bir Arkadaþým tavsiye etti, Türkmedyaya üye oldum
Bir sayfam vardý Þiir paylaþýyordum, yazý, yazýyor
Güncel Haberler paylaþýyordum
Hayat devam ediyor du
Dikilide devam ediyor du Hikayem
...
Yavaþ yavaþ, 2005 yaklaþýyordu
Güz yaprak 🍁larý dökülüyordu
Biz ekipçe harika iþler yapýyorduk, Dikilide
Temiz iþçilik, ve Ahlak lý insanlar vardý Ekibimde
Þöyle anlatayým, 8 Erkek, hepside gurbetçi, ve biz bir mahallenin ortasýnda evde kalýyor duk
Gelen geçen, þunu sorardý Evladým bu evde neden ses yok, sizmisiniz evi kiralayan
Ve Komþular ne yemek yerse bize getirir hale geldi, artýk
Bizde saygýda kusur etmeden nezaketle yaþamaya çalýþýyorduk
Þahsý, adýma ben giderdim Ýki yaþlý teyze, birde Yatalak bir hasta vardý, yardýmcý olurdum Elimden geldiðince
Her hafta ziyarete gider Ýhtiyacýnýz varmý diye sorardým
Çevremiz çok sevmiþti bizi
Dikilide devam ediyor du Hikayem
...
Yýlbaþý 🎄gelmiþti artýk ortalýk soðuyordu
Ýþini yaptýðýmýz mal sahibi, çok mýz, mýzdý
Yaðmur çamur çalýþýn diyordu
Ve biz yaðmur yaðarken bile çalýþýyorduk
Kalfa artýk, mal sahibine söz geçiremiyordu
Hele bir, gün hiç unutmam, ortalýk buz gibiydi
Eksilerdeydi, hava 💨donuyorduk
Kalfa aradý, mecbur çýktýk iþe
Mal sahibi çünkü gelsin iþçiler demiþti
Hani,, para onda yaa, kendini Sultan Süleyman zannedercesine bir insandý
Ateþ 🔥yaktýk, mecburen herkes ýsýnýyordu tenekede
Az, çalýþ az ýsýn diyerek Akþamý bekliyorduk
Bir ara Ustalardan biri Baðýrdý
Amca,, amcaaaa, yanýyorsun
Saða bak, sola bak birþey yok
Aaa, birde. Baktýk ki amcamýn yünlü çizmesi tutuþmuþ
Amcam, ateþe 🔥arkasý dönük ýsýnýrken tutuþmuþtu
Haberi yoktu,, soðuk o derece þiddetliydi
Hemen koþtuk, Amcamý çizmeleri söndürdük
Mont 🧥bile alev alacakmýþ görmese Bizim usta
Allahým gülermisin 😭Aðlarmýsýn dedik
Yeter artýk ya soðukta çýkmayalým
O günden sonra Bizim inþaat ýn sahibi, insafa gelmiþ olmalý ki
Bize karýþmadý
Sonra çok samimi olduk, çay söylerdi
Ýçecek getirirdi
Sonra Beþ katýný bitirdik kýsa sürede,
Þimdi rahmet li oldu Efeoðlu
Dikilide devam ediyor du Hikayem
..
Ben yine birgün yazarken kendimce
Bir arkadaþ dediki, sende neden leptop 💻yok
Tabiki bu kelime beni cezbetmiþti
Kardeþim dediki Abi ikimiz ortak alalým,
Seninle bitane Leptop 💻
Tamam alalým dedim araþtýrma yapýyordum
Bütçemize uygun leptop, o zaman 1200,liraya yani 12 yevmiye ye tekabül eden rakama uygun leptop vardý
Heyecanlýydým, Kardeþim le indik çarþýya, Kredi kartý na taksit oluyordu
Ayda, yüz, yüz, ödeme, imkaný vardý
Herþey güzelken tam, pazarlýðý yaptýk Acer marka leptop 💻o zaman lar güzeldi, sýfýr üründü tabii ki
Kardeþim Abi dedi, ben vazgeçtim, ortak olmasýn, sen Al,, Aaaa ben yine þok 😲Pazarlýk yaptýk kart taksi ti oldu herþey bitti
Ben mecbur tek baþýma aldým
Bütçemi zorlasada, ek iþ falan, mesai derken kendime güveniyordum.
Aldýk geldik Eve, o zaman a kadar klavyede, ben hiç yazmadým, Allahým, nasýl olacak derken
Ben tek, tük tek parmakla yazmaya baþlýyordum
Tavuklarýn 🐓tek tük yem yemesi, gibi alýþýyordum artýk
Ýnternet, baðlanmasý lazýmdý
Telekoma gittim, Ýnternet baþvuru yaptým, 44,Sokakta yaþýyorduk, Aradýlar geldim eve internet Baðlandý
, o zamanlar çok ucuzdu Ýnternet
Herþey güzeldi iþler yolunda gidiyordu,
Dikilide devam ediyor du Hikayem
...
Yavaþ yavaþ herþeyi öðrendim
E posta açmayý, Müzik açmayý
Dosya 📂indirme falan
Tamam,, güzeldide,
Köye gidince ne olacaktý
Köy halký bize ne diyecekti
Evi, yok ocaðý yok, bak keyfine Bilgisayar almýþ diyeceklerdi
Küfür 🤬edeceklerdi yani,
Belkide en yakýným diyecekti bunu
Herþeyi göze almýþtým artýk kulaklarýmý týkayacaktým
Birde Ailemi dolduruþa getirirseler, diye en çok ondan çekiniyordum
Eþimle arama girerseler diye
Cahil insanlardý Köyün o zamanlar /100/40,/Okur yazar bile deðildi
Ben iþte o yüzden diyordum çocuklarým, okusun..
O yüzden diyordum, özellikle kýz 👧Evlatlarý 🏫okullu olsun diye,
Çünkü cahil toplumdan, cühela insanlar doðuyordu
Artýk gençler olarak bu köy böyle olamaz diyorduk
Okumalý çocuk lar okumalý Evlatlar
Gençler olarak müsade, etmeme kararý aldýk cahilliðe
Bizde Ýlkokul mezunuyuz, çok ahým þahým insanlar deðiliz ama,, Olsada kör, cahilden iyidir diyorduk,
Þahsen bende Ýlkokul mezunuyum, yüksek lise yada Üniversite mezunlarý gibi ünlü þanlý, þöhret li deðilim Ama,,, kader bizi buralara mahkum etti, diyelim...
Þimdi yine verelim kýsa bir mola
Devam ederiz Ýþallah, pazara
Kucak 🤗dolusu sevgi 🫶ve Selamlarýmla
Dikilide devam Edecek<<< Hikayem, yine Haftaya
.....
Muharrem Deðýrmenci
24/Aðustos ✓2024✓Cumartesi ✓Saat ⌚/06/47 #Dikili
Sosyal Medyada Paylaşın: